Toen Naomi Boeve na Kroonheim als activiteitenbegeleider op de Eliëzerhof ging werken, wist ze dat ze één bewoner heel erg zou gaan missen: Martine. Daarom besloot ze om als vrijwilliger op Kroonheim te blijven komen. Inmiddels bezoekt ze Martine alweer anderhalf jaar, om de week op donderdagavond.

“Ja, mijn vrijwilligerswerk is sterk persoonsgebonden”, lacht Naomi. “Maar Martine is zo’n vrolijke vrouw. Ze heeft ontzettend veel humor en we lachen wat af samen. Tegelijkertijd hebben we soms ook mooie gesprekken. Zoals over ‘toen de hemel openbrak en de engelen kwamen’. Zo’n uitspraak van Martine is nou net wat je in een seculiere instelling niet tegenkomt. Tijdens mijn stage ervoer ik dat ik het totaal niet fijn vond om aan bepaalde dingen mee te doen. Ik voel me beter thuis bij de identiteit en achterban van Adullam.”
“Na vier dagen werken op de Eliëzerhof ben ik soms wel even toe aan rust, maar als ik dan bij Martine kom, maakt haar blik alles weer goed. Ik krijg een gelukkig gevoel van haar. Ik voel me bijna een soort gastouder. Wanneer ik haar lekker in bed heb gelegd en al haar vragen heb beantwoord, dan kan ze rustig gaan slapen. Ik ben blij dat ik dat voor haar kan doen.”